“පත්තෑයෙක් ... පත්තෑයෙක්...” කාර්යාල වෑන් රථයේ මහා කලබලයකි.

    මා අධ්‍යාපන අමාත්‍යංශයේ සේවය කරද්දී ගමන් අපහසුතාව අඩු කර ගැනීම පිණිස කාර්යාල වෑන් රථයකින් යාම් ඊම් පටන් ගත්තෙමි. දොළොස් දෙනෙකු සඳහා ඉඩකඩ ඇති වෑන් රථයේ දහසය දෙනෙකු පැටවීම රියදුරුගේ සිරිතය. සමහර දිනවල කාන්තාවන් තම කුඩා දරුවන්ද රැගෙන එන අවස්ථා එමටය. 

මා ගිය වෑන් රථයේ කාන්තාවන් දොළොස් දෙනෙක් සිටියහ. පිරිමි සතර දෙනාගෙන් එක් අයෙකු දෙපා වල ආබාධයක් සහිත පෞද්ගලික ආයතනයක යම්කිසි පුහුණුවක් ලබන්නෙකි. රියදුරුගේ නෑදෑයෙකු වන දෙවැනි පිරිමියා වෙළඳ සැලක වැඩ කරන බොහෝ  වයෝවෘද්ධ අයෙකි.  තුන්  වැන්නා වාණිජ ආයතනයක ඉගෙනීම කරන ඉතා නිශ්ශබ්ද තරුණයෙකි. සිව්වැන්නා මම වෙමි. ඉඳහිට වාහනයේ ටයරයක් මාරු කර ගැනීමට සිදුවුවත් රියදුරුට උදව්වක් කිරීමට සිටිනුයේ මා පමණකි. කාන්තාවන් බොහෝ විට වාහනයට ගොඩවූ වෙලේ සිට නිදි කිරා  වැටෙති.

මගේ ආසනය වුයේ රියදුරුට වම් පස අයිනේ ආසනයයි. අඩුවෙන් කථාකරන තරුණයා රියදුරුටත් මටත් අතරේය.

මා පොතක් කිය වීමට උත්සාහ කළත් රියැදුරු නොයෙකුත් වල්පල් සහ ආගිය කතා මා සමග කීමට පෙළඹෙන නිසා පොත් කියවීමටද නොහැකිය.

රියැදුරු සුජිත්ය.

දිනක් වෑන් රථය කොහුවල මං සන්ධිය පසු කළා පමණකි. වෑන් රථයේ ඉදිරිපස සැඟවී සිටින්නට ඇති ලොකු පත්තෑයෙක් (ගරුඬෙක්)  සුක්කානම ඔස්සේ පැමිණ සුජිත්ගේ  අත දිගේ ගියේය. කලබලවූ ඔහු,  වේගයෙන් අත ගසා දැමිය. පත්තෑයා විසිවිය.

‘ඔන්න පත්තෑයෙක්.........  පත්තෑයෙක් !’ කියමින් රියදුරු කෑගැසිය. 

අත ගසා දැමුවිට පත්තෑයා පිටුපස වාඩිවී සිටි කාන්තාවකගේ ඔඩොක්කුවට වැටී තිබේ. කලබලවී නින්දෙන් අවදිවූ ඇය.....

පත්තෑයා සුජිත්ගේ අත දිගේ ගියේ මෙසේය

‘මගෙ අම්මෝ ..... මෙන්න පත්තෑයා මගෙ ඔඩොක්කුවට වැටුනා.’ යයි මහා හඬින් කෑ ගැසිය,

ඇය  මහත්සේ කලබලවී නැගිට සාරිය ගසා දැම්මාය.

නැවත විසිවූ පත්තෑයා, මැද ආසනයේ වාඩිවී සිටි අය අතරට වැටී අතුරුදන් විය. සියල්ලෝම හිටගෙන පත්තෑයා සොයති. කෑගසති.

‘වාහනය නවත්තන්න....... නවත්තන්න......’ කිහිප දෙනෙක් එක වර මොර දෙන්නට විය .

කොහුවල පොලිසිය ඉදිරිපිට වාහනය නතරකළ සුජිත්, පැමිණ වම්පස දොර සහ පිටුපස දොර වහාම හැර දැම්මේය. කාන්තාවන් සියලු දෙනාම මහ හඬින් කෑගසමින් වාහනයෙන් පිටතට පැනගත්හ.

එතනට දුවගෙන ආ රාජකාරියේ නිරතව සිටි පොලිස් නිලධාරියා සුජිත්ට කථාකර ‘ඔය වෑන් එක ඔතනින් එහාට ගන්නවා ..... මෙතන ට්‍රැෆික් බ්ලොක් වෙනවා.......’  යයි තරවටුවක් කළේය.

එවිටම වාහනයේ සිට බැසගත් එක් කාන්තාවක්

‘අනේ........අනේ ...... මට බෑ..... මට බෑ ..... පත්තෑයා මගේ ඇඟේ යනවා දැනෙනවා ........’ කියමින් කෑගැසුවාය.

සුජිත් බැගෑපත්ව පොලිස් නිලධාරියාට සිද්ධිය කිවේය. එවිට ඔහු අසල සිටි පොලිස් කාන්තාවකට කථා  කර,  යමක් කරන ලෙස උපදෙස් දුන්නේය.

මෙවිට තවත් කාන්තාවක් කෑගසමින් ‘පත්තෑයා..... මගේ කකුල් දිගේ යනවා වගේ දැනෙනවා’යයි කකුල බදා ගෙන කෑගැසිය.

පිරිමි අපට කළ හැකි කිසි දෙයක් නොවීය.

කාරණය හොඳින් තේරුම ගත් පොලිස් නිලධාරිනිය, කාන්තාවන් සියලු දෙනාම  පොලිසියේ යම්කිසි ස්ථානයකට කැඳවා ගෙන ගියාය.

සුජිත් වාහනය අතුරු මගකට යොමු කර නතර කළේය. අප සිව් දෙනා සහ සුජිත් වාහනය ඇතුලත සියල්ල පෙරලා අස් පස් කළෙමු. එහෙත් පත්තෑයා හමු නොවිය.

ටික වෙලාවකට පසු, පොලිසිය ඇතුලට ගිය කාන්තාවන් සියලු දෙනාම ලජ්ජාවෙන් මිරිකෙමින් ආපසු පැමිණියහ.

‘පත්තෑයා හිටියද ? අපි වෑන් එක හොඳට අස් කළා. වෑන් එකේ නම් නැහැ.’

මම කීවෙමි.

කාන්තාවන් කිසි කෙනෙකුගෙන් පිළිතුරක් නැත.

සියලු දෙනාම මහත් අකමැත්තෙන් සහ සුපරික්ෂාවෙන් යුතුව ආපසු වාහනයට නැග ගත්හ.

සමහරු අපරික්‍ෂාකාරි බව ගැන සුජිත්ට දොස් කියන්නට වුහ.

‘ඒ පත්තෑයෙක් නෙවෙයිද කොහෙද. මම හිතන්නේ අවතාරයක් වෙන්න ඇති. එක පාරටම අන්තර්ධාන උනානේ.’ යයි අජිත් හෙමිහිට මුමුණනු ඇසිණ.